Hoeveel mensen zeggen niet: ‘Ik doe moeite, maar waartoe dient het, want overal geldt de wet van het egoïsme en de sterkste! In de oceanen eten de vissen elkaar op, in de wouden verslinden de roofdieren elkaar, en in de samenleving ziet men overal niets dan egoïsme, geweld en wreedheid. Waarom moet ik een uitzondering zijn? Laten wij liever vechten met klauwen en tanden, rake klappen uitdelen en op die manier zullen wij slagen…’
Dat is allemaal waar, maar de redenering van die mensen berust volledig op wat zij op aarde zien en dat stelt slechts de helft van de waarheid voor. Indien zij de Hemel een blik zouden gunnen, zouden zij zien dat er ook nog de zon is, en de zon is de andere helft van de waarheid. Terwijl de dieren en de mensen alleen maar verslinden, opslokken, plunderen en nemen, doet de zon niets anders dan schitteren, stralen, uitdelen en geven. Waarom? Opdat wij zouden beschikken over het leven, de warmte en het licht. Zouden wij nog in leven zijn, als er geen andere wet bestond, de wet van de liefde en het offer, die geen wet van de aarde is maar van de zon? Neen. Welnu, als je ontmoedigd wordt door al wat je op aarde ziet, denk dan aan de zon, aanvaard haar wetten en je zult opnieuw moed vatten.