Wanneer je thuis vrienden uitnodigt, maak je je huis klaar, je maakt het schoon, je brengt het in orde en zet een paar vazen met mooie bloemen neer. En als je vrienden komen, bied je hun het beste aan dat je bezit, zodat zij zich gelukkig en opgetogen voelen. Wat je op die manier voor je vrienden doet, moet je op spiritueel gebied doen voor alle personen die je ontmoet, door hun in je hart en in je ziel een mooie ontvangst te bereiden, met de beste gedachten en gevoelens.
Wanneer de mensen er in zullen slagen zich te uiten op een manier die enkel de beste kant bij de anderen wakker maakt, zal de Gouden Tijd op aarde aanbreken. Waarom zou je niet vandaag al beginnen met het kostbaarste dat je in je hebt, aan de anderen te geven?
Wij klagen vaak dat God wreed is, dat Hij liefde noch gerechtigheid kent, maar wij zijn degenen die niet rechtvaardig denken. Wij geloven dat we alle vreugde en succes verdienen, en als ons enkele ongelukken overkomen, denken wij dat de Hemel die zonder enige reden naar ons stuurt.
Wij vergeten dat God ons iedere dag de mogelijkheid geeft om te horen, te zien, te ademen, te lopen, te voelen, te denken… Wat een ondankbaarheid! In plaats van de Heer lastig te vallen met aanhoudend protest en klachten, zouden wij beter iedere dag denken aan de kolossale schuld, die wij tegenover Hem hebben… Anders zullen wij alles verliezen. Als wij de gezondheid niet op prijs stellen, zullen wij ziek worden. Als wij niet dankbaar zijn voor onze hersenen, ogen of oren, zullen wij dwaas, blind of stom worden. En wanneer wij enkele van die rijkdommen hebben verloren, beginnen wij te begrijpen wat deze voorstelden.
Vestig je bestaan op je eigen inspanningen, reken op niets anders. Aanvaard en gebruik al wat de buitenwereld je aanbiedt aan goede dingen, maar reken er niet op. Want je waarachtige toekomst is het doorkruisen van alle gebieden van de ruimte via de sterren en de zonnen, en op die reis kun je enkel de rijkdommen, die je innerlijk hebt verzameld, meenemen. Leer dus waaraan te werken en waarop te rekenen. Zolang je rekent op materiële zaken of voorwaarden, zul je vroeg of laat ontgoocheld zijn.
Je kunt alleen maar echt rekenen op de geest, die pure activiteit en constante kracht is. Wat de rest betreft, gebruik hetgeen je bezit en dank de Hemel die je het gegeven heeft, maar reken er niet op.
Hoe gaat de oester te werk om een parel te maken? Het begint met een zandkorrel die in haar schelp gevallen is en die zandkorrel is een probleem voor haar, zij wordt erdoor geïrriteerd. ‘Wel,’ zegt ze, ‘hoe moet ik daarvan afkomen? Die korrel krabt mij, het jeukt, wat nu te doen?’ De oester begint na te denken, concentreert zich… zij mediteert! En op een dag begint zij een speciale stof af te scheiden, waarmee zij die storende zandkorrel omgeeft, zodat hij glad, gepolijst, fluweelachtig wordt. En als dat is gelukt, is de oester tevreden en zij zegt: ‘Ik heb een moeilijkheid overwonnen!’
Dat is de les van de pareloester, zij leert ons hoe wij onze zorgen en tegenstrijdigheden kunnen omhullen met een lichtende, regenboogkleurige materie. Op die manier zul je innerlijk ongelooflijke rijkdommen verzamelen. De waarachtige spiritualist is degene die kan omgaan met zijn moeilijkheden, door er kostbare parels van te maken.
Soms voel je je vermoeid en begin je te twijfelen. Je vraagt je af, of de inspanningen die je doet om op het goede pad te blijven en jezelf te overtreffen wel de moeite waard zijn en je hebt zin alles op te geven. Welnu, juist op dat ogenblik moet je opletten en waakzaam zijn en beseffen wat jou te wachten staat als je rechtsomkeer maakt. Zeg: ‘Goed, op dit moment ben ik een beetje vermoeid, ik heb geen zin meer om vooruit te gaan, maar dat zal wel overgaan; in afwachting daarvan hoef ik niet alles op te geven.’ Kijk hoe alles voorbijgaat in het leven: na de lente komt de zomer, daarna de herfst en dan de winter. En na de winter begint opnieuw de lente. Waarom zouden er dan geen cycli, geen seizoenen bestaan in jou? Zeg: ‘Oké, ik zal de winter een beetje voorbij laten gaan, daarna zal het wel beteren.’ Zo moet men redeneren en vooral niet opgeven, want achteraf is het veel moeilijker opnieuw de weg van het licht op te gaan.
