Edelstenen trillen in harmonie met de kosmische Intelligentie; zij zijn volgzaam en gehoorzaam, en daarom zijn zij doorschijnend, laten zij het licht door. Andere stenen, die ondoorschijnend zijn, verzetten zich tegen het licht en omdat het licht er niet door kan, verlaat het deze stenen, die enkel aan de oppervlakte verlicht worden. Maar de edelsteen heeft het begrepen en zegt: ‘Ik moet het licht doorlaten, zodat het heel die rijkdom van kleurschakeringen kan tentoonspreiden. Dan zal ik bemind en gewaardeerd worden, men zal zich met mij bezighouden en niet toelaten dat ik bevuild of verbrijzeld wordt door om het even wie. Ik zal op een halssnoer, in een kroon prijken, altijd in het zicht, altijd in de schittering.’ Zo redeneert een edelsteen. De interpretatie laat ik aan jullie over.

Wanneer een vrouw een kind verwacht, proberen duistere entiteiten van de onzichtbare wereld in haar een open deur te vinden, om binnen te dringen en hun intrek te nemen in het kind. Het hangt af van het gedrag van deze toekomstige moeder, of zij voor deze entiteiten de deuren opent of sluit. Wanneer een zwangere vrouw eigenaardige behoeften in zich voelt die zij voorheen nooit gekend heeft, moet zij beseffen dat dit een teken kan zijn dat boosaardige entiteiten om haar heen draaien en haar proberen te beïnvloeden. Als zij geen weerstand biedt, zullen deze entiteiten in het kind komen en zullen zij het heel zijn verdere leven bezoeken, om ten koste van hem te eten en te drinken.
Een moeder moet dus heel waakzaam zijn, en beschikken over ‘sleutels’, dat wil zeggen, gedachten van licht en harmonie, om de deuren te sluiten en haar kind te beschermen.

Wanneer men het menselijk wezen bestudeert, stelt men vast dat bepaalde neigingen zo diep in hem geworteld zijn, dat deze door niets kunnen worden uitgerukt. Terwijl andere neigingen voortdurend moeten worden aangemoedigd door raadgevingen, lectuur en gebed, om niet volledig te verdwijnen. Wanneer het bijvoorbeeld gaat over honger, dorst, slaap, de behoefte te bezitten of sommige genoegens te proeven, is het niet nodig dat iemand je hieraan herinnert. Deze zijn immers zo sterk in de mens verankerd, dat je er niet van af komt, zelfs al zou je dat willen. Maar wanneer het erom gaat te redeneren, blijk te geven van wijsheid en voorzichtigheid, of eigenschappen van onbaatzuchtigheid en edelmoedigheid tentoon te spreiden, dan is het nodig dat je gestimuleerd wordt. Er zit dus iets in de mens, dat stevig verankerd is, en iets anders dat veel brozer is en dat men altijd moet aansporen en aanmoedigen.

Een waarachtig Meester stelt je alle methodes voor die nuttig zijn voor jouw spirituele vooruitgang, maar jij moet het werk doen, om de resultaten te behalen. Hij zal het niet in jouw plaats doen, dat zou trouwens tot niets dienen. Om stand te houden moet iedere spirituele aanwinst, iedere psychische gave door jou innerlijk onderhouden worden, door je inspanningen en je arbeid. Een Meester kan dus deuren voor je openen, maar jij moet naar binnen gaan, hij zal je niet met geweld naar binnen duwen en wanneer hij ziet dat je vooruitgang boekt, zal hij nieuwe deuren voor je openen. Telkens als de Meester ziet dat jij vooruitgaat, stelt hij je een hogere graad voor en jij moet die hogere graad halen.
Hou dus op met wachten tot iemand je zomaar ineens de verlichting geeft door zijn hand op jou te leggen of door enkele magische formules uit te spreken. Niemand, zelfs niet je Meester die je nabij is, zal dat doen. Zelfs als hij het zou willen, zou hij er niet toe in staat zijn, want zoiets is in strijd met de wetten van het leven.