De natuur sluit zich voor degene die haar niet eerbiedigt, dat wil zeggen die haar enkel gebruikt voor zijn eigen beperkte, egoïstische doeleinden. En dat is precies de houding van de mensen tegenover de aarde, het water, de lucht, de zon en de andere planeten. Denk je dat de drijfveren die de mens de ruimte doen verkennen, onbaatzuchtig zijn?

Velen zullen zeggen dat het hun niet uitmaakt dat de natuur zich voor hen sluit. Misschien, maar als zij zo doorgaan, zal de natuur zich niet alleen sluiten, maar de mens ook lik op stuk geven. En op dat ogenblik zullen zij verplicht zijn tot inzicht te komen en hun houding te verbeteren, die de uitdrukking is van een gebrek aan intelligentie, een gebrek aan liefde, een gebrek aan wilskracht... een gebrek aan alles! Een gebrek aan intelligentie omdat zij de wetten van de natuur zouden moeten begrijpen; een gebrek aan liefde omdat zij anders niet zo wreed zouden zijn de wezens die de natuur bevolken, te vernietigen, en een gebrek aan wilskracht, omdat zij altijd de gemakkelijkste oplossing hebben gekozen.

Zie ook ‘De mens verovert zijn bestemming – reïncarnatie en karma’, Izvor 202.