Wanneer men nagaat wat het onderscheid is tussen de verschillende rijken van het universum, stelt men vast dat het de intensiteit is van de vibraties die hun partikels of deeltjes bezielen. Van het mineralenrijk tot het mensenrijk en verder nog via de hiërarchieën van de engelen tot aan de Troon van God openbaart zich het leven met een steeds toenemende intensiteit en subtiliteit. Daarom kan men zeggen dat de graad van evolutie van een wezen de intensiteit van zijn leven is.

Maar de meeste mensen die deze waarheid niet hebben begrepen, leven in een laag tempo: de longen, de lever, het hart, de hersenen, alles stagneert. Leven in een vertraagd tempo is de gevaarlijkste zaak. Wie vertraagd leeft, is als een wiel dat langzaam ronddraait: alle modder blijft eraan hangen. Laat het wiel sneller draaien en de modder vliegt eraf.

Zie ook ‘Het licht, de levende geest’, Izvor 212, hst. 8.