De stilte is de uitdrukking van de vrede, de harmonie, de volmaaktheid. Wie van de stilte begint te houden en begrijpt dat de stilte hem de beste voorwaarden geeft voor psychische en spirituele arbeid, slaagt erin de stilte geleidelijk te realiseren in al wat hij doet. Wanneer hij de dingen verplaatst, wanneer hij spreekt, wanneer hij wandelt, wanneer hij werkt, wordt hij aandachtiger, fijngevoeliger en soepeler in plaats van alles overhoop te halen. Alles wat hij doet, wordt doordrongen van iets dat schijnbaar uit een andere wereld komt, een wereld die bestaat uit poëzie, muziek, dans en inspiratie...

Zie ook ‘De weg van de stilte’, Izvor 229.