Er zijn zoveel mensen die altijd maar bezig zijn met klagen dat hun iets ontbreekt, dat men bij hen nog in het krijt staat, dat men niet van hen houdt, dat men niet aan hen denkt, dat de anderen slechte bedoelingen hebben... Maar waarom geven zij zich er geen rekenschap van dat zij met hun egoïsme en hun onterechte eisen bezig zijn iedereen in hun omgeving te ontmoedigen? Zij hebben er behoefte aan geholpen, gesteund en bijgestaan te worden... Akkoord, maar laten zij beseffen dat dit dermate egoïstische streven naar geluk hen nergens zal brengen.

Al degenen die er alleen maar aan denken ‘het laken naar zich toe te trekken’ en zich inbeelden dat heel de wereld om hen moet draaien, bereiden zich voor op een leven vol ontgoochelingen en leed. Om gelukkig te zijn, komt het eropaan een dienaar te worden.

Zie ook ‘De zaden van het geluk’, Izvor 231, hst 15.