Het gezin is geen einddoel, het is slechts een vertrekpunt. Zij die zich op hun gezin concentreren en alleen daarvoor werken, terwijl zij alles om zich heen vergeten, beseffen niet dat zij hierdoor de voorwaarden scheppen voor onbegrip en vijandschap tussen alle andere gezinnen, en op den duur zal het lijken op een strijd tussen clans, een stammentwist.

Het ergste is dat men met een dergelijke instelling zelfs niet zeker is zijn eigen gezin gelukkig te maken. Het bewijs: tegenwoordig ziet men meer en meer gezinnen uit elkaar vallen. Na enige tijd scheiden de ouders, om een andere relatie aan te gaan en de kinderen blijven achter met een vader aan de ene kant en een moeder aan de andere kant... Welnu, is dat het geluk van het gezin?... Zoveel opvattingen zijn aan verbetering toe!

Zie ook ‘Een toekomst voor de jeugd – jongeren en spiritualiteit’, Izvor 233, hst. 20.