Het leven zit zo in elkaar dat men nooit zeker kan zijn van wat dan ook, noch van de gebeurtenissen, noch van de mensen: soms zullen zij aan je denken en veel vaker zullen zij je vergeten. Als je dus geen enkel stabiel element in jou vestigt, zul je voortdurend worden heen en weer geslingerd en van de wijs gebracht.

Ja, het wordt tijd dat men de aard van de dingen leert kennen en begrijpen, wat men moet doen om gelukkig te zijn. Je hebt behoefte aan liefde om gelukkig te zijn, je voelt dat je in de liefde opbloeit, openbaringen krijgt, je wenst dat je liefde eeuwig zou duren... Wel, dan moet je liefhebben en niet meer wachten tot men van jou houdt. Als de wezens die je liefhebt, je liefde beantwoorden, zoveel te beter, dank de Hemel, maar reken er niet op. Alleen op deze voorwaarde zul je almachtig en onafhankelijk zijn en de situatie meester blijven.

Zie ook ‘Mystiek van man en vrouw – spirituele galvanoplastiek’, Izvor 214, hst. 4, 5, 6 en ‘De zaden van het geluk’, Izvor 231, hst. 17 en ‘De onuitputtelijke bronnen van de vreugde’, Izvor 242, hst. 15.