Het volstaat niet dat je van tijd tot tijd een moment van inspiratie, van licht hebt, om zin te geven aan je leven. Je moet ook leren dat moment te laten voortduren, zodat het een permanente bewustzijnstoestand wordt, die alles in jou zuivert, ordent en herstelt. Je zult zeggen: ‘Wat je vraagt, is onmogelijk. In het leven kan men immers niet voortdurend dat goddelijk bewustzijn bestendigen.’
Ja, schijnbaar heb je gelijk, ik weet het, ik leef in dezelfde wereld als jij en ik weet hoe het eraan toegaat. Maar ik weet ook dat een leerling van het licht, wat er ook gebeurt, zich nooit van zijn weg laat afbrengen, ondanks vermoeidheid, ontgoocheling, verdriet of ongeluk. Integendeel, hij grijpt zich vast aan de grootse en mooie momenten die hij mocht beleven, aan de ervaringen die hem op sommige bevoorrechte momenten de ware zin van het leven hebben laten proeven.
Zie ook ‘De zaden van het geluk’, Izvor231, hst.VI
