Dagteksten
De christelijke traditie stelt de mens voor als iemand die heel zijn leven vergezeld wordt door een engel en een duivel, de engel aan zijn rechterzijde en de duivel aan zijn linkerzijde. Men kan zich afvragen waarom de engel en de duivel er genoegen mee nemen rustig bij de mens te blijven, waarom zij elkaar niet in de haren vliegen... Dat zou toch eenvoudiger zijn, en wie de overwinning behaalt, zou zich meester mogen maken van die arme stakker, de mens. Maar nee, zij vechten niet, zij respecteren elkaar, zij hebben achting voor elkaar en groeten elkaar zelfs: ‘Goeiedag, daar ben je, hoe gaat het?’ De duivel valt de engel van het licht niet aan en de engel bliksemt de duivel niet neer. Waarom? Omdat de beschermengel en de duivel in feite beelden zijn die de dubbele realiteit van een hogere en een lagere wereld uitdrukken. Tussen beide bevindt zich de mens met zijn twee naturen: de goddelijke natuur en de dierlijke natuur die samen in hem bestaan. En hij moet beslissen aan welke van de twee hij de mogelijkheid wil geven naar voren te komen.
Zie ook ‘De Gouden Sleutel – tot het oplossen van de levensproblemen’, verzameld werk deel 11, hst. II
Om een wezen op aarde te laten incarneren, is het noodzakelijk dat heel de schepping instemt met zijn komst. Als zij hem ook maar enkele elementen weigert, sterft hij. Verbaast je dat? Denk eens na. Zie hoe het eraan toegaat in een land, een administratie of gezin. Er zijn personen die het budget berekenen, de uitgaven vaststellen (hoeveel moet worden besteed aan opvoeding, landsverdediging, sociale zekerheid…) Er zijn personen die beslissen welke besparingen moeten worden doorgevoerd, wie er moet worden aangeworven, ontslagen of behouden..., welke bedragen nodig zijn voor voedsel, verwarming, onderhoud... En als het gaat om de komst van een mens op aarde, geloof je dat niemand dit beslist of goedgekeurd heeft?
In een gezin, een stad of een land gebeurt alles volgens berekeningen, plannen, begrotingen, en in het universum zou alles ondoordacht verlopen, door toeval? Werkelijk, de menselijke onwetendheid is ondoorgrondelijk! Boven bestaan ook onzichtbare wezens die tellen hoeveel mensen op aarde moeten afdalen, het aantal jaren dat zij er zullen doorbrengen... Ja, en dat is een hele economie, waarvan je je zelfs geen idee kunt vormen.
Zie ook ‘De mens verovert zijn bestemming, Izvor 202, hst. VIII
Als je op de vlucht slaat voor sommige inspanningen en werkzaamheden die je worden opgelegd door het leven, zul je er nooit in slagen je te ontwikkelen. Sommigen vinden dat het leven in hun gezin of werk te moeilijk wordt, en zij geven er de brui aan. Anderen vluchten voor alle verantwoordelijkheid. Welnu, vluchten is niet raadzaam. Als het lot je in bepaalde situaties heeft geplaatst, bestaan daar redenen voor.
Tegenover hindernissen van de buitenwereld moet men zich harden, zoals sporters die men ziet trainen om kou, warmte, vermoeidheid, ontberingen of honger te kunnen verdragen... Of zoals schippers die erin slagen tegenstromen te overwinnen, barre weersomstandigheden te trotseren, grote gevaren te doorstaan. Het is raadzaam te zijn zoals zij en je te oefenen, om weerstand te kunnen bieden en stand te houden. Als je echter ziet dat je op een gegeven moment de situatie niet meer de baas bent, maak je dan uit de voeten... Maar keer zo spoedig mogelijk terug, om weerstand te bieden. Tot je werkelijk sterk en stevig bent geworden.
Zie ook ‘De Nieuwe Aarde – methoden, oefeningen, formules, gebeden’, verzameld werk deel 13, hst. V
Enkele eeuwen geleden was elk land verdeeld in hertogdommen, vorstendommen of kleine koninkrijkjes die voortdurend met elkaar in oorlog waren. Tot de dag dat elk van hen, dankzij een groter licht, dankzij een verruiming van het bewustzijn, begon te begrijpen dat het voordeliger was zich met elkaar te verenigen. Op dezelfde wijze is het nodig dat er op een dag in het brein van de mens een licht gaat branden, een intelligentie die erin slaagt alle cellen van de organen te overtuigen dat hun eenwording noodzakelijk is, om echt rijk en machtig te worden.
Ziekten zijn het beste bewijs dat anarchie en wanorde heersen in het menselijk organisme, dat licht en intelligentie nog niet zijn doorgedrongen in ieder orgaan, in iedere cel. Door zijn onwetendheid heeft de mens toegelaten dat wanorde zich in hem vestigde. Maar voor het algemeen belang moet hij er voortaan in slagen zijn cellen te harmoniseren en ze eenstemmig te laten trillen. Op die manier zullen alle organen wijs en intelligent gehoorzamen, zij zullen met elkaar samenwerken met liefde en dat zal voor alle organen overvloed en geluk betekenen.
Zie ook ‘Harmonie en gezondheid’, Izvor 225, hst. III en IV
Je woont ‘s morgens de zonsopgang bij om vruchten van hoop te ontvangen. Ja, hoe vaak heeft de zon je door haar licht, haar warmte en haar leven al hoop gegeven die je kon eten en drinken. Het is jammer dat je die hoop vaak hebt opgegeven voor moedeloosheid. Als je die hoop niet had laten varen, als je niet zoveel twijfels en aarzelingen had gekend, zou je zeker betere resultaten hebben bereikt.
Waarom geen gedachten koesteren die de geest voeden? Als je niet probeert te ontsnappen aan de droeve realiteit, waardoor je je overvallen voelt, zul je werkelijk verstikken. Verander dus iets, minstens vanbinnen, en zeg: ‘Moeilijkheden en ellende blijven niet duren. Ik ben een zoon van God, ik ben een dochter van God, en God bezorgt mij schoonheid, licht en pracht.’
Zie ook ‘De zaden van het geluk’, Izvor 231, hst. XXI
