Het individuele leven moet de voorwaarden scheppen voor het collectieve, kosmische, universele leven. Zodra je harmonieus ontwikkeld bent, moet je lid worden van de collectiviteit, om deze te laten genieten van je gaven; en je verliest niets van je verworvenheden, integendeel, want op dat moment word je werkelijk machtig. Men zegt: eendracht maakt macht. Waarom zouden we dit alleen op fysiek vlak begrijpen? Het is de vereniging van mannen en vrouwen voor een grote Universele Witte Broederschap die machtig maakt, en met deze macht kan men de wereld volledig veranderen. De wereld zal nooit veranderen, zolang ieder in zijn hoekje blijft zitten en zich tevredenstelt met zijn eigen ontwikkeling en verrijking. Allen moeten zich verenigen met als enig doel een formidabele macht te vormen voor de verwezenlijking van het Koninkrijk van God op aarde.

Welke zin heeft het individueel verstandig of machtig te zijn? Wat draagt dat bij aan de gemeenschap? Niets. En soms zorgt dit alleen maar voor narigheid, want wie alleen blijft met zijn superioriteit, profiteert er vooral van, om anderen te verpletteren of te misbruiken.

Zie ook ‘Een universele filosofie – broederschap als nieuwe vorm van bewustzijn’, Izvor 206, hst. VIII