Het leven van de mens is niets anders dan een lange zwerftocht om onbekende gebieden te ontdekken in de wereld, maar voornamelijk in zichzelf; sommige streken zijn gastvrij en hij kan er tenminste enige tijd verblijven; andere streken zijn ongastvrij en hij moet deze vermijden of zo vlug mogelijk verlaten, als hij bij ongeluk zo onvoorzichtig is geweest erheen te gaan.          

Hoeveel denkers en dichters hebben het bestaan vergeleken met een reis! Ja, want zelfs als de mens heel zijn leven thuisblijft, in zijn kamer, kan hij innerlijk toch alles kennen wat er op aarde bestaat qua landschappen en natuurverschijnselen. Sommige dagen klaag je: ‘Ik weet niet wat mij overkomt, ik stik!’ Welnu, zonder het te beseffen, ben je te ver afgedaald in onderaardse gebieden en nu word je verpletterd. Kom er dus uit en zoek wat frisse lucht op. En als je je andere keren opgetogen en geïnspireerd voelt, alsof je ontsnapt aan de wetten van de zwaartekracht, dan heb je, bewust of onbewust, een innerlijke top kunnen beklimmen.

Zie ook De zaden van het geluk, reeks Izvor nr. 231, hst. XI.