Laat nooit na in te gaan tegen sommige verderfelijke neigingen of denkpatronen, want mettertijd zul je er geleidelijk de gevangene van worden. En zeg niet: ‘O! Op het gepaste moment zal ik mij wel verbeteren en de situatie rechtzetten.’ Nee, maak je geen illusies, juist op het ogenblik dat je de goede richting opnieuw wilt inslaan, zullen deze neigingen het hevigst de kop opsteken. Ja, op de dag dat men overeind wil komen, beseft men pas hoezeer men aan banden ligt. Zolang men zich niet bewust is van het feit dat men verslaafd is en zolang men niets wil ondernemen om er een eind aan te maken, voelt men zich natuurlijk geen slaaf, maar de dag dat men zich wil bevrijden, ai, ai, ai!...

Wees dus waakzaam en laat je nooit gaan met de gedachte dat je er op het gepaste ogenblik wel in zult slagen jezelf weer meester te worden. Natuurlijk, als je het echt wilt, zal het je lukken, maar met hoeveel extra moeite en leed!

Zie ook ‘De onuitputtelijke bronnen van de vreugde’, Izvor 242, hst. III en XII