Jullie verwachten altijd sensationele gebeurtenissen; maar zelfs als die gebeurtenissen zich voordoen, ben je ze vlug vergeten en verval je opnieuw in je alledaagse gewoonten. In het verleden zijn er Ingewijden geweest die wonderen deden. Natuurlijk waren zij die daarbij aanwezig waren, gedurende zekere tijd onder de indruk, maar dat belette hun niet door te gaan met zich te amuseren, misdaden te plegen of zelfs de wonderdoener op de brandstapel te zetten. Jezus deed mirakelen voor een opgetogen menigte die ‘Hosanna voor de Zoon van David’ schreeuwde bij zijn triomfantelijke intocht in Jeruzalem. Enige tijd later schreeuwde dezelfde menigte: ‘Kruisig hem!’ Wonderen-verrichten dient dus vaak enkel om het publiek te vermaken.                 

Ga op zoek naar echte mirakels in de zon die opgaat, in een bloem die zich opent, in een kind dat glimlacht, of in de wonderlijke wijze waarop de mens zelf werd gemaakt... Maar het grootste mirakel is de transformatie van het hart van de mens, want dat is veruit het moeilijkste.

Zie ook ‘Spirituele Meesters, lichtbakens voor alle tijden’, Izvor 207, hst. VII